راز پشتک زدن کبوترها
تاریخ انتشار: ۲۰ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۸۵۵۰۰
حداقل پنج ژن در کبوترها شناسایی شده که در پشتک زدن برخی از این گونه‌ها نقش دارند.
به گزارش خبرآنلاین، آتوسا در سن شش یا هفت سالگی متوجه شد که کبوتر موردعلاقه‌اش هرگز صاحب فرزندی کاملا سفید نشده است و تدریجا دریافت که رنگ سفید، یک ویژگی ژنتیکی مغلوب است که تنها وقتی که یک موجود، دو نسخه شکسته از یک ژن را به ارث ببرد در آن پدیدار می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما جوجه‌های این کبوتر، یک نسخه ژن طبیعی که رنگدانه تولید می‌کرد را از مادرشان به ارث می‌بردند و پر‌های رنگی داشتند.
همین جمع‌بندی ابتدایی در مورد وراثت کبوترها در ذهن آتوسا ماند و به علاقه‌اش برای یادگیری بیشتر در رشته ژنتیک دامن زد. او زمانی که برای تحصیل به دانشگاه یوتای آمریکا رفت، به آزمایشگاه مایکل شاپیرو پیوست تا در مورد اینکه چرا برخی از کبوترها می‌توانند سالتوی عقب (پشتک به عقب بزنند) تحقیق کند.
کبوتر‌هایی که پشتک میزننداین کبوترها که می‌توانند پشتک بزنند، شامل دو نوع هستند: یکی گونه Flying rollers مثل کبوتر‌های بیرمنگام که قادر به پرواز کردن هستند و در آسمان پشتک می‌زنند و گونه دیگر، parlor rollers که قادر به پرواز کردن نیستند، ولی روی زمین پشتک می‌زنند.
در بسیاری از اشعار فارسی به این نکته اشاره شده که کبوترها از روی شادی، این حرکات آکروباتیک را انجام می‌دهند؛ اما سامانی معتقد است که حقیقت تاریک‌تر از این حرفهاست. او در این باره توضیح داده: «این قطعا یک اختلال حرکتی است و هیچ جنبه خوبی ندارد.»
طبق توضیحات او، این اختلال پیش‌رونده است و بلافاصله بعد از تخمگذاری ظاهر شده و به تدریج آنقدر بدتر می‌شود تا اینکه پرنده دیگر نمی‌تواند پرواز کند.
کشف ژن‌های مرتبطسامانی در گزارشی به این نکته اشاره کرده که حداقل پنج ژن در این رفتار‌ها نقش دارند. همکاران او هم تائید کرده‌اند که این پشتک زدن، یک ویژگی مغلوب است که با جفت‌گیری کبوتر‌های هومر با کبوتر‌های Parlor ایجاد می‌شود. زمانی که پرندگان هیبرید با هم جفت‌گیری می‌کنند، حدود ۴ تا از ۱۰ فرزندشان، درصورت اجبار به پرواز، پشتک می‌زنند.
خانم سامانی از دو روش آماری متفاوت برای یافتن ژن‌هایی که باعث می‌شوند تا کبوترها پشتک بزنند استفاده کرد. او پنج بخش بزرگ از DNA حاوی صد‌ها ژن را یافت که البته هیچ‌یک از این ژن‌ها در آن نواحی، دارای جهش‌هایی که بتوانند علت این پشتک زدن باشند، نبودند. در نتیجه او به سراغ فعالیت ژنی در مغز پرندگان رفت و دریافت که حدود دو هزار ژن هستند که کم و بیش در مغز کبوتر‌های Parlor نسبت به دو گونه دیگر کبوتر‌هایی که پشتک نمی‌زنند، فعال‌تر هستند.
سامانی با ترکیب تمام این شواهد و مدارک، تحقیقش را بر روی ۳۰۰ ژنی که ممکن است منجر به این پشتک زدن شود، متمرکز کرد، ولی هنوز نتوانست این کار را با ژن خاصی مرتبط کند.
سامانی به زودی دکترای خود را به پایان خواهد رساند و امیدوار است تا وارد حرفه تدریس شود. او دلتنگ کبوترها و تمرین‌های ذهنی‌ای که به او می‌دادند خواهد شد.
سامانی در این باره گفته: «من حدود پنج سال دراین باره فکر کرده‌ام. قطعات پازل را از اطراف جمع‌آوری کردم. حالا چطور می‌توانم این قطعات را با هم مرتبط کنم که معنادار شوند؟ آیا آنها بالاخره با هم جور در خواهند آمد؟ این چیزی است که بیش از همه دلتنگش هستم؛ عاشق حل کردن معما هستم.»
منبع: فرارو
کلیدواژه: قیمت طلا و ارز قیمت خودرو قیمت موبایل پشتک زدن کبوتر ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۸۵۵۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پرنده‌ای که تا ارتفاع بیش از ۱۱ هزار متری پرواز می‌کند
پرندگان، موجودات منحصر به فردی هستند. بعضی از آنها بدون اینکه بال بزنند کیلومترها اوج می‌گیرند، بعضی دیگر بیش از نیم قرن زندگی می‌کنند و بعضی نیز به معنای واقعی کلمه رنگارنگ هستند.
به گزارش ایسنا، وقتی به پرنده‌ای نگاه می‌کنید که در دوردست در حال پرواز است، به این فکر کرده‌اید که تا چه ارتفاعی می‌تواند بالا برود؟
گونه‌ای که رکورد بالاترین ارتفاع پرواز را در بین تمامی پرندگان در اختیار دارد، کرکس «دال روپل» (Gyps rueppellii) است. در سال ۱۹۷۳ میلادی یک کرکس روپل با یک هواپیمای تجاری در ارتفاع ۱۱ هزار و ۳۰۰ متری بر فراز ساحل عاج در غرب آفریقا برخورد کرد.
هواپیما به‌رغم اینکه یکی از موتورهایش را از دست داد، موفق به فرود شد. اما پرنده چندان خوش‌شانس نبود و جان سالم به در نبرد. تنها چیزی که از این پرنده باقی مانده بود، پنج پر کامل و ۱۵ تکه پر کوچک‌تر بود که البته همین‌ها هم برای شناسایی گونه و تأیید اوج‌گیری باورنکردنی این پرنده کافی بودند.
این پرنده، بومی منطقه ساحل صحرا در آفریقا است و در چندین کشور از جمله زیمبابوه، سنگال و اتیوپی یافت می‌شود. طول بال‌های قدرتمند این پرندگان به بیش از دو متر می‌رسد با این وجود این کرکس‌های روپل به ندرت در پرواز از آنها استفاده می‌کنند.
در واقع این کرکس‌ها در صعود پیوسته خود به ارتفاعات بالا و برای اوج‌گیری و جستجوی طعمه، غالبا روی ستون‌های گرمایی و بالارونده جو سوار می‌شوند.
کارشناسان می‌گویند کاملاً محتمل است که رویداد ۱۹۷۳ و برخورد یک کرکس روپل با هواپیمای تجاری یک استثنا بوده باشد. در واقع دلایلی وجود دارد که چرا معمولاً پرندگان در کنار هواپیماهای مسافربری در ارتفاع بالا دیده نمی‌شوند. یکی از عمده‌ترین این دلایل به اکسیژن مربوط می‌شود.
از دیگر رقبای کرکس روپل در ارتفاعات، می‌توان به «درنای خاکستری» اشاره کرد. کارشناسان یکی از این درناها را در ارتفاع ۱۰ هزار متری به هنگام فرار از یک عقاب در کوه‌های هیمالیا ثبت کرده‌اند. یک غاز سرنواری نیز در ارتفاع ۷۳۰۰ متری در این ناحیه مشاهده شده است.
به گزارش یورونیوز، از زمان ثبت این موارد و حتی با وجود فناوری‌های مدرن ردیابی، تا کنون هیچ سابقه‌ای از نزدیک شدن یک پرنده دیگر به رکورد کرکس روپل به دست نیامده و به همین خاطر حدنصاب اوج‌گیری در آسمان همچنان در اختیار این پرنده است.
این در شرایطی است که اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت، کرکس روپل را در فهرست پرندگان در معرض خطر جدی طبقه‌بندی کرده است.
این گونه از کرکس‌ها مانند بسیاری از پرندگان مشابه آفریقایی، با خطر از دست دادن زیستگاه، شکار و کاهش دسترسی به تنها منبع غذایی خود یعنی لاشه‌ها تهدید می‌شوند.
مسمومیت حاصل از آفت‌کش‌هایی نظیر «کربوفوران» همینطور داروی دیکلوفناک نیز در کاهش جمعیت این پرندگان موثر بوده است.
دیکلوفناک معمولا به عنوان ضد التهاب در درمان‌های دامپزشکی استفاده می‌شود، اما اگر کرکس‌های روپل لاشه حیواناتی را که چنین دارویی را مصرف کرده‌اند بخورند، ممکن است تلف شوند.
این موضوع زمانی تعجب‌آور می‌شود که بدانیم کرکس‌های روپل می‌توانند بدون هیچ مشکلی گوشت آلوده به سیاه‌زخم و بوتولیسم را بخورند و هضم کنند.
انتهای پیام
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت